Οι χρησµοί του εκφράζονταν από την Πυθία, την ιέρεια του μαντείου, και ερµηνεύονταν από τους ιερείς. Πόλεις, ηγεµόνες και απλοί άνθρωποι συµβουλεύονταν το μαντείο κομίζοντας λαµπρές προσφορές. Η δύναμη του μαντείου προκάλεσε 3 ιερούς πολέµους και τις κατακτήσεις από Αιτωλούς και Ρωµαίους πριν το κίνηµα του ορθολογισµού το θέσει σε παρακµή. Η προφητική διαδικασία ήταν αναλλοίωτη έως τον 2^ο αι. µ.Χ. Ήταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α’ που τερµάτισε τη λειτουργία του Μαντείου. Οι Δελφοί γίνονται επί χριστιανισµού έδρα Επισκοπής και εγκαταλείπονται µε την επέλαση των Σλάβων (7^ος αι. µ.Χ.). Το Ιερό καλύπτεται σταδιακά από επιχώσεις πάνω στις οποίες εγκαταστάθηκε το χωριό Καστρί. Οι καταγραφές του περιηγητή Παυσανία έδωσαν σηµαντικές πληροφορίες για τη µετέπειτα ανασύνθεση του χώρου. Οι ανασκαφές του 1891 έφεραν ξανά στο φως το ιερό των Δελφών.

Απολαύστε την περιήγηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο και τον Αρχαιολογικό Χώρο των Δελφών. 7 ημέρες την εβδομάδα, (8 π.μ. – 8 μ.μ.). Μην αφήνετε ωστόσο την επίσκεψή σας για την τελευταία στιγμή. Το ενιαίο εισιτήριο για όλους τους χώρους κοστίζει για τους ενήλικες €9 κερδίζοντας €3. Μειωμένα (€5, €3) & απαλλαγές προβλέπονται για όλες τις κατηγορίες των επισκεπτών (π.χ. φοιτητές, 65+ κ.α.). Ας φοράτε άνετα ρούχα προσαρμόζοντάς τα στην εποχή την οποία επισκέπτεστε τους Δελφούς. Μία ομπρέλα τον χειμώνα και ένα καπέλο το καλοκαίρι θα είναι χρήσιμα. Τουαλέτες και καντίνα υπάρχουν στον αίθριο χώρο του μουσείου. Εκεί μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε αναμνηστικά δώρα από το πωλητήριο. Το δωρεάν wifi θα σας βοηθήσει στις διαδικτυακές σας αναζητήσεις. Επαγγελματίες ξεναγοί θα βοηθήσουν την επίσκεψή σας εάν το επιθυμείτε.

Τηλ: (+030)2265082312, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Από τα σηµαντικότερα στην Ελλάδα. Οι πλούσιες συλλογές του περιλαµβάνουν αρχιτεκτονικά γλυπτά, αγάλµατα, επιγραφές και έργα µικροτεχνίας, αφιερώµατα των προσκυνητών του Ιερού τα οποία μαρτυρούν την έντονη θρησκευτικο-πολιτική και καλλιτεχνική δραστηριότητα καθ’ όλη την ιστορική του πορεία. Δεσπόζουν: ο «Ηνίοχος» των Δελφών, η «Σφίγγα» των Ναξίων, οι «Κούροι του Άργους», ο «Οµφαλός», ο «θησαυρός των Σιφνίων».

Ξεχωρίζουν: Ο Ναός του Απόλλωνα, ο Θησαυρός των Αθηναίων, η Στοά των Αθηναίων, το αρχαίο Θέατρο, το αρχαίο Στάδιο, το αρχαίο Γυµνάσιο, η «Θόλος» της Αθηνάς Προναίας.

Σύµφωνα µε έρευνα του ΕΟΤ, η Ακρόπολη των Αθηνών, οι Δελφοί και η Ολυµπία είναι οι αρχαιολογικοί χώροι που άφησαν την πιο έντονη και µεγαλύτερης διάρκειας εντύπωση σε αυτούς που τα επισκέφτηκαν.

Η γη των Δελφών κουβαλά αιώνες ιστορίας σε κάθε σπιθαμή της που τη μαρτυρούν τα ίδια τα μνημεία της. Απ’ την ομορφιά του Δελφικού Τοπίου, τον συγκλονιστικό αρχαιολογικό τόπο των Δελφών, την γεμάτη θρύλους και βραβευμένη παραδοσιακή συνοικία της Χάρμαινας στην Άμφισσα, τη ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδιού με το διαχρονικό σύμβολο της Γυναίκας του Ναυτικού και τους κομβικούς για τη θαλάσσια επικοινωνία των προσκυνητών Νεώσοικους της αρχαίας Κίρρας, μέχρι το ιστορικά επαναστατικό Κάστρο των Σαλώνων, τα αρχονιτκά του Γαλαξειδιού, την επιβλητική ακρόπολη της αρχαίας Λιλαίας, τις μαγευτικές πηγές και τους ναούς της Αγ. Ελεούσας στην Πολύδροσο, τους τόπους και τα λημέρια των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821 και τα θρυλικά ιστορικά σπήλαια παράδοσης και ηρωικής δράσης όπως το Κορύκειο Άντρο στον Παρνασσό και αυτό της Στρώμης στη Γκιώνα.

Αποτελεί την υπέροχη φυσική επέκταση του βλέμματος που χάνεται στο βάθος του ορίζοντα και που τόσο γλαφυρά περιέγραψε με λόγια η ΟΥΝΕΣΚΟ στην κήρυξη των Δελφών ως Μνημείου παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομίας

«…Η μοναδική ποιότητα του μνημείου γεννάται από την οικεία αρμονία ανάμεσα στα ερείπια του ιερού και το ανέπαφο περιβάλλον. Πρέπει να έχει αφήσει κανείς το βλέμμα του να περιπλανηθεί από την γκρίζα θάλασσα των ελαιοδένδρων, στην κοιλάδα του Πλείστου και κάτω, στη σπινθηρίζουσα θάλασσα του Κόλπου της Ιτέας, για να συνειδητοποιήσει ότι το λειτούργημα των Δελφών ήταν να ενώσουν στεριανούς και νησιώτες σε κοινές ιερουργίες/γιορτές…»

Συνοικία της Άμφισσας στην οποία για αιώνες ήταν συγκεντρωμένα όλα τα εργαστήρια που ασχολούνταν με την κατεργασία του δέρματος (Ταμπάκικα). Βρίσκεται νότια και σε απόσταση 500μ. από το ιστορικό Κάστρο της Άμφισσας. Η τέχνη της κατεργασίας δερμάτων (βυρσοδεψία) στην Άμφισσα υπήρχε πολύ πριν το 1600. Η μεγάλη ακμή των ταμπάκικων της Χάρμαινας διατηρήθηκε μέχρι και το μεσοπόλεμο ενώ σταδιακά μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο η συνοικία παρήκμασε λόγω της δυναμικής εισόδου του πλαστικού που αντικατέστησε το δέρμα σε πολλές εφαρμογές του. Η κατεργασία των δερμάτων γινόταν με άφθονο νερό της πηγής της συνοικίας, υπήρχε δε διαδεδομένη η πεποίθηση ότι το νερό αυτό είχε την εξαιρετική ιδιότητα να προσδίδει στα δέρματα της Χάρμαινας το χαρακτηριστικό ανεξίτηλο και στιλπνό κίτρινο χρωματισμό τους.

Οι ταμπάκηδες της Χάρμαινας χρησιμοποιούσαν κυρίως το κατσικίσιο δέρμα. Η εργασία ήταν πλήρως χειρονακτική, χρονοβόρα και η κατεργασία του δέρματος φυτική. Η δέψη γινόταν με κύρια υλικά το βελανίδι και το ρούδι. Σήμερα έχουν μείνει στη Χάρμαινα λίγα εργαστήρια ταμπάκηδων που διατηρούν την προαιώνια τέχνη μέσα στις σύγχρονες εξελίξεις. Η συνοικία εξακολουθεί να ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε ντόπιους και στους επισκέπτες. Τα μοναχικά και ατμοσφαιρικά σοκάκια της, τα ερειπωμένα και ανακαινισμένα παλιά εργαστήρια, η πηγή και τα παλιά πλατάνια, το γραφικό Τουλασίδι (κεντρικό κτήριο του οικισμού, παλιά κοινόχρηστος χώρος των ταμπάκηδων, σήμερα πολιτιστικός χώρος της Άμφισσας) συνθέτουν μια μοναδική ελληνική γειτονιά μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας. Το τελευταίο Σάββατο της Αποκριάς αναβιώνει ο συναρπαστικός Θρύλος του “Στοιχειού της Χάρμαινας”. Η Χάρμαινα έχει βραβευτεί από την ΕΕ με το βραβείο EDEN2011. www.harmaina.gr

Η ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδιού φιλοξενεί το διεθνές μνημείο αφιερωμένο στη γυναίκα του απανταχού ναυτικού (τοποθεσία «Κεντρί»). Με την αιγίδα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ), η μεγάλη ιστορική ναυτική παράδοση της πόλης βρήκε την ουσιαστικότερη και ομορφότερη προσωποποίηση μέσα από ένα τόσο δυνατό μνημείο και παγκόσμιο ορόσημο τιμής.

Συνήθως, πίσω από κάθε ναυτικό υπάρχει μία οικογένεια που τον αγαπά, τον αποζητάει, τον ονειρεύεται και τον προσμένει. Στυλοβάτης αυτής της οικογένειας στη στεριά είναι η γυναίκα του. Οι γυναίκες των ναυτικών είναι μία ιδιαίτερη κατηγορία. Είναι μάνα και πατέρας μαζί μέσα από μία αδιάλειπτη προσπάθεια να κρατήσει ζωντανή την εικόνα του απόντος ναυτικού. Την ημέρα των αποκαλυπτηρίων, τιμήθηκε η Νορβηγίδα κα Inger Tomelthy Teirsud, κόρη, σύζυγος, μητέρα και γιαγιά ναυτικού. Το μνημείο φιλοτέχνησε ο γλύπτης κ. Κώστας Ανανίδας.

Η Κίρρα, γνωστή από τους αρχαίους συγγραφείς ως το επίνειο των Δελφών, αποτελούσε τον προορισμό προσκυνητών και εμπόρων, οι οποίοι ανακτώντας δυνάμεις θα συνέχιζαν τον δρόμο τους για το πανελλήνιο ιερό. Η παλαιότερη κατοίκηση στην Κίρρα ανάγεται στην 3η χιλιετία π.Χ. Ο πυκνοδομημένος οικισμός γνώρισε ακμή κατά τη Μεσοελλαδική περίοδο και κατά τους πρώιμους Μυκηναϊκούς χρόνους. Κατά τον 5ο αι. π.Χ., οικοδομήθηκαν οι νεώσοικοι που βρίσκονται στο χώρο ανάμεσα στο δημοτικό σχολείο και την πλατεία παιδικής χαράς. Αποτελούνταν από τουλάχιστον πέντε επιμήκη διαμερίσματα ανοικτά προς τη θάλασσα, εντός των οποίων υπήρχε η δυνατότητα να συρθούν μικρά πλοία κυρίως για εργασίες επισκευής. Το 2014, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Κίρρας υιοθέτησαν τον αρχαιολογικό αυτό χώρο.

Δεσπόζει της πρωτεύουσας Άμφισσας (Σάλωνα) σα να την προστατεύει ακόμα και σήμερα από τους άλλοτε Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Φράγκους, Καταλανούς και Οθωμανούς κατακτητές του. Κατά την παράδοση το Κάστρο των Σαλώνων είναι ένα από τα κάστρα της Ωριάς, δηλ. της ωραίας, κρύβοντας τον θρύλο της όμορφης βασιλοπούλας που σκοτώθηκε πέφτοντας από το κάστρο για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.

Σημαντικότατο ρόλο θα παίξει το Κάστρο στην Επανάσταση του 1821. Στις 27 Μαρτίου πολιορκείται και καταλαμβάνεται η πόλη των Σαλώνων από το Πανουργιά και τα παλικάρια του. 600 Τούρκοι κλείνονται στο Κάστρο.

Στις 10 Απριλίου, ανήμερα Πάσχα, το Κάστρο πέφτει και γίνεται το πρώτο που έπεφτε σε χέρια ελληνικά, σύμβολο της ελευθερίας που είχε αρχίσει να σημαίνει στην καρδιά της Ρούμελης.

Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αποτελείται από πλινθόκτιστα αρχοντικά τα οποία υπενθυμίζουν το θαυμαστό παρελθόν της πόλης. Η αρχιτεκτονική έκφραση επηρεάστηκε από το ναυτικό επάγγελμα των κατοίκων που ως κοσμογυρισμένοι φέρνανε οικοδομικά υλικά και τεχνίτες από το εξωτερικό.

Τα πρώτα αρχοντικά χτίστηκαν το 1850, ενώ η ευρωπαϊκή επίδραση είναι αισθητή. Πολλά σπίτια μάλιστα έχουν ταβάνια σχεδιασμένα από Ιταλούς ζωγράφους.

Μερικά από τα αρχοντικά που ξεχωρίζουν για την τεχνοτροπία τους είναι το Μπουρζέϊκο του Κατσούλη, το Δεδουσαίϊκο του καραβοκύρη Δεδούση, το Μοσχολαίϊκο, το Νινέϊκο κ.α.

Η επιβλητική οχύρωση της αρχαίας Λίλαιας χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ. Τα τείχη είναι τραπεζιόσχημης τοιχοδομής και διατηρούνται σε ικανό ύψος. Κατά διαστήματα ενισχύονται με ορθογώνιους πύργους, από τους οποίους είναι χαρακτηριστικός ο κεντρικός στην κορυφή της ακρόπολης που έλεγχε οπτικά όλη την κοιλάδα του άνω ρου του Κηφισού ποταμού. Σε μερικά σημεία της αρχαίας οχύρωσης έχουν γίνει μετασκευές και προσθήκες στα χρόνια της Φραγκοκρατίας (13ος-14ος αιώνας).

Τα ίχνη κατοίκησης στην περιοχή χρονολογούνται από τα πρωτοελλαδικά χρόνια (3η χιλιετία π.Χ.). Μετά την καταστροφή των φωκικών πόλεων το 346 π.Χ. από το Φίλιππο Β΄, βασιλιά της Μακεδονίας, η Λίλαια συνοικίσθηκε με τη γειτονική πόλη Έρωχο (όρια σημερινής Πολυδρόσου). Τα τείχη της κατασκευάσθηκαν πιθανότατα στα μετά το Φίλιππο χρόνια της ανοικοδόμησης των φωκικών ακροπόλεων, ενώ δείγματα μιας παλαιότερης οχύρωσης σώζονται στην κορυφή της ακρόπολης.

Στην περιοχή της Λίλαιας-Πολυδρόσου, στις βόρεις κοιλάδες της Φωκίδας, βρίσκονται και σήμερα οι πιο πλούσιες πηγές του ποταμού Κηφισού. Κοντά στην πηγή της Αγίας Ελεούσας στον Πολύδροσο, οι Λιλαιείς διαμόρφωσαν λατρευτικό χώρο όπου λάτρευαν τον ποτάμιο θεό και πρόσφεραν πλούσια αφιερώματα.

Στο χώρο αυτό σώζονται θεμέλια και αρχιτεκτονικά μέλη από αρχαίο οικοδόμημα κρήνης και ένας επιβλητικός αναλημματικός τοίχος που στήριζε τον αφιερωμένο στον ποταμό ναό. Τα λατρευτικά αυτά οικοδομήματα αντικαταστάθηκαν κατά τους πρωτοβυζαντινούς χρόνους από τις εκκλησίες του Αγίου Χριστοφόρου και της Αγίας Ελεούσας, για την κατασκευή των οποίων χρησιμοποιήθηκε άφθονο αρχαίο οικοδομικό υλικό.

Ο χώρος των πηγών αποτελεί σήμερα ένα από τα ομορφότερα σημεία ηρεμίας και χαλάρωσης της γης των Δελφών.

Η Επανάσταση του ‘21 στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα) αποτέλεσε κομβικό σταθμό στην ύπαρξη του ελληνικού κράτους. Η ισχυρή θέληση για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το ιδιαίτερο γεωφυσικό-στρατηγικό περιβάλλον του τόπου μας, έδωσαν την αφορμή για μία από τις σημαντικότερες επαναστατικές κινήσεις στην τότε Ελλάδα. Από τα ναυτικά κέντρα του Κορινθιακού στο νότο, τα μοναστήρια και τις κρυψώνες των πόλεων και μέχρι τις σπηλιές, τα φαράγγια και τις βουνοκορφές του Παρνασσού, της Γκιώνας και των Βαρδουσίων, αγωνιστές πιστοί στο όραμα μίας ελεύθερης ζωής, έδωσαν ένα τέρμα στο καθεστώς μίας υποταγμένης στους Οθωμανούς γης. Η γη των Δελφών υπήρξε η καρδιά του Αγώνα στην Επανάσταση αυτή, γι αυτό και κάθε μικρός ή μεγαλύτερος τόπος μας αποτελεί σήμερα ζωντανή υπενθύμιση των στιγμών αυτών.

Σπήλαιο με ευρήματα νεολιθικής εποχής, γεμάτο μύθους και θρύλους στις πλαγιές του δυτικού Παρνασσού κοντά στους Δελφούς. Χώρος με ιδιαίτερη φυσική αρχιτεκτονική που εντυπωσιάζει με την αμφιθεατρική του διάσταση. Αγγεία της Μυκηναϊκής περιόδου μαρτυρούν τη σποραδική χρήση του σπηλαίου κατά την περίοδο αυτή. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το άφθονο υλικό από την αρχαϊκή, την κλασσική και τη ρωμαϊκή περίοδο. Χαρακτηριστικό εύρημα αποτελούν οι αστράγαλοι ζώων που σώζονται σε εξαιρετικά μεγάλο αριθμό. Οι αστράγαλοι ερμηνεύονται από ορισμένους μελετητές ως παιδικό παιχνίδι και από άλλους ως αντικείμενα λατρείας ή μαντείας. Η δεύτερη εκδοχή συνάδει με τη χρήση του σπηλαίου ως μαντείου. Υπήρξε και τόπος επαναστατικής δράσης το ‘21. Ένα υπέροχο μονοπάτι οδηγεί από την περιοχή «Παλιοπαναγιά» στο ιδιαίτερο αυτό φυσικό και ιστορικό σπήλαιο.

Ένα μικρό σπήλαιο κοντά στο χωρίο Στρώμη στις ρίζες της Γκιώνας. Σήμερα ονομάζεται και «Σπηλιά της Εθνικής Αντίστασης» και αποτελεί ένα σημαντικό ιστορικό Μνημείο, σημείο αναφοράς στον αγώνα για Ανεξαρτησία και σύμβολο Εθνικής Ενότητας και Ομοψυχίας. Είναι ο μυστικός εκείνος τόπος όπου το φθινόπωρο του 1942 προσφέρθηκε σαν καταφύγιο σε Έλληνες και Εγγλέζους Αλεξιπτωτιστές, εκεί όπου καταστρώθηκε το σχέδιο της πρώτης μεγάλης αντιστασιακής πράξης που ήταν η Ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου (25.11.1942) και που κατορθώθηκε ο συντονισμός των ενεργειών των δύο κυριοτέρων Ελληνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων. Στο σπήλαιο αυτό, σήμερα, γίνεται επίσημα πια ο εορτασμός για την Εθνική Αντίσταση της περιόδου της Κατοχής που φροντίζει να διατηρεί τη μνήμη στις σκέψεις όλων.

Η ιστορία, η μνήμη και η εμπειρία είναι τα τρία βασικά χαρακτηριστικά των μουσείων που θα χαρείτε όπου κι αν βρεθείτε στη Γη των Δελφών. Το υπέροχο Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών, το Ναυτικό Ιστορικό Μουσείο Γαλαξειδίου, το Αρχαιολογικό Μουσείο Άμφισσας, το ξακουστό Χάνι της Γραβιάς, το Μουσείο Αθανασίου Διάκου στο ομώνυμο χωριό, το Μουσείο Άγγελου & Εύας Σικελιανού στους Δελφούς, τα Λαογραφικά Μουσεία του Χρισσού, του Γαλαξειδίου, της Καλοσκοπής και της Καστριώτισσας, το θεματικό Μεταλλευτικό Πάρκο «Βαγονέτο» στη Γκιώνα, την Οικία Πανουριά που θα στεγάσει το κέντρο τεκμηρίωσης της μεγάλης θεματικής ενότητας των «Δρόμων του ‘21».

Όποια κι αν είναι η επιθυμία σας, μη διστάσετε να βιώσετε από κοντά, εδώ στο κέντρο της Ελλάδας, κάθε μουσειακό χώρο της ευλογημένης Δελφικής Γης.

Από τα σηµαντικότερα αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα, παρουσιάζει την ιστορία του φημισμένου δελφικού ιερού και του πιο ξακουστού μαντείου του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Οι πλούσιες συλλογές του περιλαμβάνουν κυρίως αρχιτεκτονικά γλυπτά, αγάλματα και έργα μικροτεχνίας, αφιερώματα των πιστών στο ιερό, τα οποία ανακλούν τη θρησκευτικο-πολιτική και καλλιτεχνική δραστηριότητά του σε όλη την ιστορική του πορεία, από την ίδρυση του απολλώνειου τεμένους τον 8ο αι. π.Χ. έως την παρακμή του στα χρόνια της ύστερης αρχαιότητας. Η μόνιμη έκθεσή του καταλαμβάνει δεκατέσσερις αίθουσες ενώ διαθέτει εργαστήριο συντήρησης κεραμικών και μεταλλικών αντικειμένων, καθώς και εργαστήριο αποκατάστασης ψηφιδωτού.

Εκθέματα που δεσπόζουν είναι: ο «Ηνίοχος» των Δελφών, η «Σφίγγα» των Ναξίων, οι «Κούροι του Άργους», ο «Οµφαλός», ο «θησαυρός των Σιφνίων» κ.α.

http://odysseus.culture.gr/h/1/gh155.jsp?obj_id=3404

Το Αρχαιολογικό Μουσείο στην πρωτεύουσα Άμφισσα προσφέρει στον επισκέπτη την πλήρη εικόνα και την ιστορική εξέλιξη της αρχαίας Φωκίδας. Φιλοξενεί ευρήματα που προέρχονται από την Άμφισσα και τις άλλες θέσεις του Νομού Φωκίδας και που καλύπτουν χρονολογικά τους αιώνες από την Εποχή του Χαλκού μέχρι τους πρώιμους βυζαντινούς χρόνους.

Το κτήριο είναι μια τυπική διώροφη αστική οικία, ένα από τα λίγα οικοδομήματα που απέμειναν στην πόλη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως χαρακτηριστικό του είδους και της εποχής του και ταυτόχρονα σηματοδοτεί την ιστορία των Σαλώνων και της νεότερης Ελλάδας.

Πέραν των θεματικών εκθέσεων για την ιστορία της Άμφισσας και άλλων περιοχών της Φωκίδας, ξεχωριστή θέση κατέχει μία εκπαιδευτική έκθεση για την ιστορία του νομίσματος.

http://odysseus.culture.gr/h/1/gh155.jsp?obj_id=3417

Ένα από τα κορυφαία ναυτικά μουσεία της Ελλάδας. Το κτίριό του κτίσθηκε το 1868-1870 ενώ με την τελευταία του ανακαίνιση το 2000 αποτελεί ένα σύγχρονο μουσείο για τον επισκέπτη. Φιλοξενεί τρεις θεματικές εκθέσεις.

Την ιστορική, που είναι επικεντρωμένη στην τοπική ιστορία, την αρχαιολογική με τα ιδιαίτερα σχετικά ευρήματα της περιοχής και τέλος την εντυπωσιακή ναυτική του συλλογή που αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σε διεθνές επίπεδο.

Ναυτικοί πίνακες, όργανα ναυσιπλοΐας, ναυτικά έγγραφα, τμήματα πλοίων καθώς και την ξεχωριστή φιλοτελική συλλογή «Αργοναύτες» με ναυτικά θέματα και παγκόσμια αναγνώριση. Επίσης, σε ειδική προθήκη, φυλάσσεται το χειρόγραφο "Χρονικό του Γαλαξειδίου", το οποίο εκδόθηκε από τον Κ.Ν. Σάθα, το 1865 και αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πηγές τεκμηρίωσης της ιστορίας του τόπου.

www.galaxidimuseum.gr

Αποτελεί τη μουσειακή πια συνέχεια του σπιτιού του έλληνα ποιητή Άγγελου Σικελιανού και της συζύγου του Εύας σε έναν τόπο που κουβαλά τη θετική ενέργεια του Δελφικού Τοπίου.

Κτισμένο στα δυτικά υψώματα της πόλης των Δελφών κατά την περίοδο των πρώτων Δελφικών Εορτών (1920) βρίσκεται δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών και φιλοξενεί υλικά από την αναβίωση των Δελφικών Εορτών που οργάνωσε το ζεύγος την περίοδο 1927-1920 στους Δελφούς, κοστούμια από παραστάσεις αρχαίου δράματος (βρίσκονται στη φάση της συντήρησης) καθώς και προσωπικά αντικείμενα των Σικελιανών.

Τηλ. Επικοινωνίας επισκεπτών: 6944 122219

Όταν το 1987 έκλεισε το εκεί δημοτικό σχολείο, προσφέρθηκε πια η δυνατότητα να στεγαστεί το Πολιτιστικό Κέντρο Καλοσκοπής φιλοξενώντας τη μόνιμη έκθεση «Ιστορία&Λαογραφίατης Καλοσκοπής».

Η ανακαίνιση του 1998 επέτρεψε στην έκθεση να έχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν τον αγώνα της ζωής και αποτελούν μαρτυρίες τοπικής παράδοσης και πολιτισμού. Εξαρτήματα φορεσιάς, εργαλεία τεχνιτών, αγροτικά, αλλά και του σπιτιού, είναι τα κυριότερα είδη που εκτίθενται.

Aνάμεσά τους πλήρη τα εργαστήρια του σαμαρά–πεταλωτή και του τσαγκάρη. Τα καλοκαίρια λειτουργεί καθημερινά ενώ τους υπόλοιπους μήνες μπορείτε να επικοινωνήσετε με το τηλ. 22650 61251.

Εδώ θα βρείτε βιβλία Καλοσκοπιτών συγγραφέων, κάρτες, ημερολόγια και ανάλογα την εποχή, παραδοσιακά προϊόντα και σπιτικά γλυκά που φτιάχνουν οι Καλοσκοπίτισες για την ενίσχυση του Κέντρου.

http://kaloskopi.gr/?page_id=77

Στον παραδοσιακό τόπο του χωριού Χρισσό, 5χλμ από τους Δελφούς, βρίσκουμε το Εθνολογικό Λαογραφικό Χρισσού. Ένα νέο μουσείο που έχει την τύχη να στεγάζεται σε ένα από τα πιο όμορφα κτίσματα του Δήμου μας.

Το παλιό σχολείο Χρισσού, έργο του Τσίλερ, ανακαινισμένο πρόσφατα, φιλοξενεί τη μεγάλη διαχρονική συλλογή του Χρισσαΐτη Ηλία Δαραδήμου που περιλαμβάνει συνολικά περίπου 230 αντικείμενα και αποτελείται από αυθεντικές και πλήρεις παραδοσιακές και λαϊκές φορεσιές απ’ όλη την Ελλάδα, σπάνιες γκραβούρες της Φωκίδας, σπάνιες φωτογραφίες και έγγραφα του 19^ου αιώνα, παραδοσιακά έπιπλα και σκεύη καθώς και μουσικά όργανα.

Το μουσείο έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ετοιμάζεται σε λίγο καιρό να υποδεχτεί τους πρώτους του επισκέπτες.

Ο όμιλος των Γυναικών με μόχθο και γνώμονα την αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα και την ελληνική παράδοση, ίδρυσε το 1988 το Λαογραφικό Μουσείο στην Καστριώτισσα, όπου συγκέντρωσε παλιά αντικείμενα λαϊκής τέχνης, αντιπροσωπευτικά του Λαϊκού Πολιτισμού της Στερεάς Ελλάδας και γενικότερα της Ελλάδας, ευγενή προσφορά των Καστριωτών και φίλων του Ομίλου.

Αυθεντικές παραδοσιακές φορεσιές, αντικείμενα από την ποιμενική και αγροτική ζωή, είδη οικιακής χρήσεως, ξυλόγλυπτα, κεντήματα, υφαντά, παλιές φωτογραφίες, έγγραφα και αναμνηστικά τιμητικά μετάλλια αποτυπώνουν την ιστορία του ηρωικού τόπου των Καλλιεών και της Φωκίδας και μαρτυρούν τον τρόπο ζωής αλλοτινών χρόνων και τις θυσίες των κατοίκων της στους απελευθερωτικούς αγώνες.

Εκτίθενται πάνω από 1000 λαογραφικά αντικείμενα. Τηλ. επικοινωνίας Ομίλου: 2109826565, 2109831673

Το Μεταλλευτικό Πάρκο Φωκίδας «Vagonetto», από το 2003, είναι ένα θεματικό πάρκο, μοναδικό στον ελληνικό χώρο και βρίσκεται στο διάσελο Γκιώνας και Παρνασσού, στο 51ο χλμ. της εθνικής οδού Λαμίας-Άμφισσας, μέσα στο χώρο των εγκαταστάσεων της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε.

Ένα ειδικό θεματικό Πάρκο που παρουσιάζει τους χώρους λειτουργίας ενός μεταλλείου, αλλά παράλληλα ενημερώνει και ψυχαγωγεί πάνω στην ιστορία εξόρυξης του βωξίτη και των ανθρώπων που εργάστηκαν σε αυτό, τιμώντας και προβάλλοντας τη μεταλλευτική ιστορία της Φωκίδας.

Η γνωριμία με την ιστορία του βωξίτη ξεκινά από το παλιό μεταλλείο, τη Στοά 850, συνεχίζεται με την περιήγηση στον Εκθεσιακό Χώρο Μεταλλευτικής Ιστορίας, τη διαδραστική επίσκεψη στην Πτέρυγα Ψηφιακής Τεχνολογίας και ολοκληρώνεται με μια βόλτα στην Υπαίθρια Έκθεση Μηχανημάτων.

http://www.vagonetto.gr/

Στην Άμφισσα, η οικία του Αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 στη Ρούμελη Πανουργιά, θα αποτελέσει, με την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης και ανάπλασής της, το κέντρο τεκμηρίωσης της μεγάλης και ιδιαίτερης πολιτιστικής-τουριστικής διαδρομής «Οι Δρόμοι του ‘21».

Μίας ιστορικής διαδρομής για την Ελλάδα που μέσω της τεκμηρίωσης και των νέων τεχνολογιών, θα ζωντανέψει ξανά τους ήρωες και τα συμβάντα στους ίδιους αυθεντικούς τόπους μίας εκ των συγκλονιστικότερων επαναστατικών δράσεων που έγιναν στην Ελλάδα την περίοδο του 1821.

Έτσι, θα αποτυπώνεται κάθε ιστορική τοποθεσία με τις δράσεις της και ο επισκέπτης θα μπορεί σήμερα, από κοντά, να αισθανθεί -δύο αιώνες μετά- τις πραγματικές διαστάσεις των στιγμών που η ιστορία επιφύλαξε για τη μοίρα ανθρώπων και καταστάσεων.

Στον τόπο όπου γεννήθηκε, εδώ στις πλαγιές των Βαρδουσίων, στην άλλοτε Άνω Μουσουνίτσα (και πλέον Αθανάσιο Διάκο), δημιουργήθηκε το 2009 το Μουσείο που είναι αφιερωμένο σε μία από τις ηρωικότερες μορφές της Ελλάδας, τον Αθανάσιο Διάκο.

Τον ήρωα της Επανάστασης του 1821 που έδωσε τη ζωή του για χάρη της ελευθερίας όλων των γενεών. Τα εκθεσιακά στοιχεία σκιαγραφούν τις συνθήκες και τις εποχές που έζησε και αγωνίστηκε ο Διάκος.

Αυθεντικά και αντίγραφα αντικείμενα, πολεμικός εξοπλισμός, φορεσιές, έντυπα, γραμματόσημα, οδηγούν τον επισκέπτη στα χνάρια τη μνήμης ενός μεγάλου Έλληνα.

Το Μουσείο μπορεί να φιλοξενήσει εκδηλώσεις και παρουσιάσεις σε έναν τόπο όπου το επιβλητικό φυσικό περιβάλλον μας ταξειδεύει στην καρδιά της ιστορικής Ρούμελης.

www.athanasios-diakos-museum.gr

Κάποτε στη Γραβιά ήταν ένα Χάνι περαστικών οδοιπόρων, από τις 8 Μαΐου του 1821 όμως, μετατράπηκε σε ένα από τα ισχυρότερα σύμβολα τόλμης, αποφασιστικότητας και αυταπάρνησης της ελληνικής φυλής. Ήταν η μέρα που ο πολεμιστής Οδυσσέας Ανδρούτσος και τα 118 παλικάρια του, χρησιμοποιούν το Χάνι της Γραβιάς για να σταματήσουν την επέλαση των Οθωμανών προς την υπόλοιπη Ρούμελη και τη Νότια Ελλάδα.

Ήταν λίγοι αλλά κατάφεραν να σταματήσουν ένα ολόκληρο στράτευμα.

Το Χάνι αναστηλώθηκε ξανά στο τέλος της δεκαετίας του ’90 και στέκει σήμερα ως ένα ισχυρό παραδοσιακό μνημείο που μεταφέρει στο κλίμα της εποχής εκείνης και επιτρέπει στους επισκέπτες να γυρίσουν το χρόνο πίσω και να βιώσουν -έστω και για λίγο- τη δυνατή ενέργεια της γης που πάτησαν άνθρωποι που αγωνίστηκαν για τα ιδανικά της ελευθερίας.

Θα το βρείτε στον Χηρόλακα, το δεύτερο μικρό λιμανάκι του Γαλαξειδιού, έδρα του από το 1994 που εγκαινιάστηκε. Η πλούσια συλλογή του, πέραν των 1.000 ειδών, είναι μεικτή.

Περιλαμβάνει ξύλινα και ξυλόγλυπτα αντικείμενα τοπικής κατασκευής, ζωγραφικά έργα, κουστούμια, κεντήματα και υφάσματα, κοσμήματα αλλά και αντικείμενα αγροτικά, σύνεργα παλαιάς ψαρικής, αργαλειός, τα δυσεύρετα σήμερα μετζάλια, σύνεργα κατασκευής δαντελών, είδη νοικοκυριού, πλήρες υποδηματοποιείο και άλλα όπως, λιθογραφίες, παλαιά συμβόλαια, προικοσύμφωνα, επιστολές, φωτογραφίες.

Η γη των Δελφών, εδώ στην καρδιά της Ελλάδας, αποτελούσε πάντα το μεγάλο σταυροδρόμι των πολιτισμών. Από τις προϊστορικές ελληνικές φυλές μέχρι τους σημερινούς κατοίκους της Φωκικής γης, διατηρούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έθιμα, συνήθειες και παραδόσεις που θα τις βρείτε μέσα στην καθημερινότητα και τις μικρές ή μεγάλες στιγμές του τόπου μας. Η επαφή με τη γη, η κτηνοτροφία, οι τεχνίτες των υλικών και της φύσης, οι θρύλοι, οι ιστορίες, οι γιορτές, σημαδεμένα όλα στην πέτρα, στο νερό, στα δάση.

Όπου κι αν περπατήσετε, κολυμπήσετε, γευτείτε, ξαποστάσετε, μην ξαφνιαστείτε εάν μία ιστορία απ’ τα παλιά σας κάνει να δείτε τη ζωή με άλλο μάτι.

Γιατί σε τόπους ευλογημένους όπως αυτός των Δελφών, η μνήμη είναι ακόμα ζωντανή και περίμενε καιρό για να τη συναντήσετε.

Ο τόπος μας έχει την ευλογία να φιλοξενεί εκατομμύρια δέντρα της ελιάς στον μεγαλύτερο συνεχόμενο ελαιώνας της Ελλάδας. Τον ελαιώνας της Άμφισσας. Ένας ελαιώνας που αιώνες τώρα δίνει τον καρπό της ελιάς, το λάδι του, το ξύλο του, τα φύλλα του, το χορτάρι του.

Ένας ελαιώνας που σαγηνεύει το μάτι σαν μία μεγάλη πράσινη θάλασσα που γαληνεύει την ψυχή και δίνει πολύτιμα δώρα ζωής. Οι άνθρωποι του ελαιώνα μοχθούν καθημερινά μαζί με τη φύση για να διατηρήσουν αναλλοίωτο τον κηρυγμένα απόλυτο παραδοσιακό χαρακτήρα του.

Στα «λαχίδια», στα «τράφια», στο «ξεκλάρισμα», στο «λιομάζεμα», η ιστορία συνεχίζεται από γενιά σε γενιά και η ευχή είναι να μην τελειώσει ποτέ αυτή η συναρπαστική σκυταλοδρομία της δελφικής γης.

O τόπος μας συνεχίζει μία ιστορία πέντε αιώνων στην επεξεργασία του δέρματος. Επίκεντρο είναι η παλιά συνοικία της Χάραμινας που γνώρισε και τις μεγαλύτερες στιγμές της με τους ταμπάκηδες (βυρσοδέψες) που φιλοξενούσε.

Η κατεργασία του δέρματος ήταν πάντα μία επίπονη διαδικασία. Ο φυσικός δε τρόπος επεξεργασίας την έκανε ακόμη δυσκολότερη.

Τα δέρματα της Άμφισσας ταξείδεψαν και ταξειδεύουν σε όλο τον κόσμο και κοσμούν βιβλιοθήκες, αρχεία, αντικείμενα και αξεσουάρ στην καλύτερη ποιότητα της αγοράς.

Η παράδοση αυτή συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας από τις λίγες οικογένειες που συστηματικά ασχολούνται ακόμα με το δέρμα και μάλιστα με τον ίδιο χειρονακτικό τρόπο που προσδίδει μία ιδιαίτερη αξία στο τελικό αποτέλεσμα.

Ο τόπος μας θεωρείται ένας από τους ιερότερους ανά την ιστορία τόπους του πλανήτη μας. Για αιώνες, οι Δελφοί και το ιερό τους αποτελούσαν ένα προσκυνημαματικό ταξείδι όπου κανείς δεν έφευγε όπως ερχόταν.

Η Πυθία, η ιέρεια του μαντείου, έδινε τον μοναδικό χρησμό σε αυτούς που έρχονταν έτοιμοι για να δεχτούν να ακούσουν για το μέλλον τους. Έπρεπε πρώτα να προσφέρουν για να λάβουν.

Και ό,τι λάμβαναν ήταν πολλές φορές ικανό να αλλάξει για πάντα τις ζωές του ή τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού.

Ήταν τόσο σημαντικό το ταξείδι προς τους Δελφούς που είχε κατασκευαστεί διπλός λαξευτός αμαξόδρομος στη διαδρομή Αθήνα-Δελφοί.

Φυσικά, υπήρχε και ο θαλάσσιος δρόμος απ’ το λιμάνι της Κίρρας. Πολλές από τις προσφορές των προσκυνητών κοσμούν ακόμα τον σύγχρονο αρχαιολογικό τόπο των Δελφών.

Ο τόπος μας έχει τη μοναδικότητα να περιβάλλεται από 4 δυνατούς και ψηλούς «φύλακες».

Γκιώνα (2.510μ), Βαρδούσια (2.495μ), Παρνασσός (2.457μ) και Οίτη (2.152μ) είναι τα βουνά με τα οποία η φύση προίκισε τη γη των Δελφών. Συγκλονιστικά γεωφυσικά και συναρπαστικές κορυφές συναντούν βαθιές χαράδρες και αλπικά τοπία που συνδυάζονται με μία πλούσια χλωρίδα και πανίδα που ξεχωρίζει στον ελλαδικό χώρο.

Χιονοδρομικό κέντρο, καταφύγια, ορειβατικές διαδρομές, πεδία αναρρίχησης, πεζοπορικά μονοπάτια, σταθμοί περιήγησης και εθνικοί δρυμοί αποτελούν την κληρονομιά των βουνών μας που μπορεί ο καθένας, ανάλογα τις ανάγκες του, να χαρεί κάθε εποχή του χρόνου.

Ένα ευρύ δίκτυο δρόμων και διαδρομών υπόσχεται την ωραιότερη επαφή με την άγρια ομορφιά της νότιας ραχοκοκαλιάς της Πίνδου, στην καρδιά της Ελλάδας.

Ο τόπος μας ευλογήθηκε από τη φύση που απλόχερα προσφέρει τη γη και τη θάλασσά της για να θρέψει κατοίκους και επισκέπτες.

Με ανεπτυγμένη κτηνοτροφία, είμαστε η πατρίδα της κρεοφαγίας και φυσικά του κοντοσουβλιού, είτε με αρνί, χοιρινό, προβατίνα ή ζυγούρι αλλά είμαστε επίσης και η χαρά της χορτοφαγίας με τα υπέροχα αγριόχορτα και τα μυρωδικά των βουνών μας.

Μαζί το υπέροχο μέλι μας και τα καταπληκτικά γαλακτοκομικά προϊόντα μας που μένουν αξέχαστα.

Η ελιά και το λάδι εδώ βρίσκονται «σα στο σπίτι τους». Φροντίζει γι’ αυτό ο μεγαλύτερος ελαιώνας της χώρας.

Παξιμάδια, πίτες, τηγανίτες, μανιτάρια, ξιφίες, τσιπούρες και ροφούς, εσπεριδοειδή και θαμνόφρουτα, όλα μαζί φροντίζουν για να απολαμβάνουμε όλοι μαζί την ελληνική μεσογειακή διατροφή στο απόγειό της.

Ο τόπος μας κουβαλά τεράστια ναυτική ιστορία και απολαμβάνει 100χλμ ακτογραμμής.

Από τους Ποταμούς και τη χερσόνησο του Μακρυνικόλα στη Δεσφίνα, τον Αη Μηνά, την Κίρρα και την πόλη της Ιτέας μέχρι τους Γαλαξειδιώτικους όρμους, τον Αη βασίλη και τα γαλήνια νερά των Αγίων Πάντων.

Ιστορική θάλασσα του Κρισσαίου όρμου και του Κορινθιακού Κόλπου που δέχεται τα ζωογόνα νερά των πηγών της οροσειράς της Πίνδου και των χιονισμένων βουνοκορφών. Κρυστάλλινα νερά σε ερημικές, οργανωμένες ή μη αλλά και σε παραλίες με γαλάζια σημαία, κάνουν το κολύμπι ή τη θαλάσσια περιήγηση μία πραγματικά ιδιαίτερη απόλαυση.

Με σκάφος ή με ταχύπλοο μπορείτε να περιηγηθείτε στο εντυπωσιακό σύμπλεγμα νησίδων και ακτών και ίσως συναντήσετε τους σύγχρονους θαλασσοπόρους της κρουαζιέρας στους τουριστικούς λιμένες της Ιτέας ή του Γαλαξειδιού.

Ο τόπος μας, αιώνες τώρα, αποτελεί ένα σημαντικό σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών. Από τους Δωριείς, τους Μακεδόνες, τους Πέρσες και τους Ρωμαίους μέχρι τους Σταυροφόρους, τους Βυζανιτνούς και τους Οθωμανούς, η γη των Δελφών αποτελούσε πάντα ένα προπύργιο κομβικής σημασίας.

Το κάστρο των Σαλώνων, η καστροπολιτεία του αρχαίου Χάλειου (σημερινό Γαλαξείδι) και της Μυωνίας (Αγία Ευθυμία), η ακρόπολη και το κάστρο της Λίλαιας, το κάστρο της Καστριώτισσας, όλα μαρτυρούν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο τη σημαντικότητα μια γης που αποτελούσε πάντα το πέρασμα της κεντρικής Ελλάδας προς τον θαλάσσιο κόμβο του Κορινθιακού.

Τα σημερινά μνημεία των καστροπολιτειών αυτών κάνουν το μυαλό να μεταφερθεί σε ιστορικές περιόδους που πραγματικά άφησαν τα σημάδια τους.

Ο τόπος μας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στον Αγώνα της ελληνικής επανάστασης του 1821. Εδώ, στην καρδιά της Ρούμελης, στιγμές, αγωνιστές, ιδέες και μάχες, στιγμάτισαν για πάντα την ιστορία. Κάθε σημείο της δελφικής γης έχει να διηγηθεί μία ξεχωριστή ιστορική καταγραφή που οδήγησε λίγο λίγο στην ανεξαρτησία.

«Οι δρόμοι του ‘21», σαν ένα σύγχρονο πια ταξείδι στο χρόνο, αποτελούν αυτή ακριβώς την ιστορική τεκμηρίωση που συνδέει γεγονότα και πρόσωπα σε μία ανθρωπογεωγραφία που αξίζει να γνωρίσει ο κάθε έλληνας, ο κάθε επισκέπτης.

Σύντομα, η «Οικία Πανουργιά» στην Άμφισσα, θα στεγάσει το βασικό κορμό της τεκμηρίωσης αυτής που θα δώσει την αφορμή για τη βιωματική εξερεύνηση στα ίδια τα ιστορικά σημεία που, διάσπαρτα στον τόπο μας, ακόμα μαρτυρούν την ένταση των στιγμών εκείνων.

Τέσσερα αγέρωχα ψηλά βουνά (Γκιώνα, Παρνασσός, Βαρδούσια, Οίτη) φροντίζουν για να απολαμβάνει η δελφική φύση ένα μεγάλο φυσικό δίκτυο πηγών. Πηγές που δεν αφήνουν τη γη μας να διψάσει ποτέ.

Βγαίνουν ελεύθερα από παντού και δίνουν ζωή όπως μόνον το υγρό στοιχείο μπορεί να δώσει.

Κάποια στιγμή, σε μια πόλη, σε ένα χωριό, στη μέση ενός δάσους, στα βράχια του δρόμου, μία πηγή θα βρίσκεται εκεί για να ακούσει την αιώνια λαχτάρα του ανθρώπου για νερό και να κάνει όλες τις αισθήσεις να νοιώσουν πως ο τόπος αυτός είναι ευλογημένος όσο λίγοι στην Ελλάδα.

Η χειρόγραφη ιστορική μαρτυρία της ιστορίας του Γαλαξειδίου είναι από τα σημαντικότερα ιστορικά κειμήλια της δελφικής γης το οποίο φυλάσσεται στο Ναυτικό & Ιστορικό Μουσείο Γαλαξειδίου. Το ιδιαίτερο αυτό χειρόγραφο αποδίδεται στον ιερομόναχο Ευθύμιο, με τη συγγραφή του να οριοθετείται στο 1703 και την έκδοσή του στο 1865 από τον Κωνσταντίνο Σάθα ο οποίος και το ανακάλυψε το 1864 σε μία κρύπτη στα ερείπια της Μονής του Σωτήρος.

Είναι γραμμένο σ’ ένα τεύχος 20 φύλλων και σύμφωνα με τον συγγραφέα του, βασίζεται σε επίσημα έγγραφα και ιστορικά κείμενα τα οποία δυστυχώς δεν διασώθηκαν. Θωρείται ως μια σπουδαία ιστορική πηγή ενώ είναι και ενδιαφέρον δείγμα καλλιέργειας της ομιλουμένης γλώσσας με λογοτεχνική αξία που πηγάζει από το λιτό και επιγραμματικό του ύφος.

Στον τόπο μας κάθε γιορτή έχει μία αφορμή, μικρή ή μεγάλη.

Μία μνήμη, μία στιγμή, ένα γεγονός. Γι’ αυτό, όταν έρχεται εκείνη η ώρα γίνονται όλοι μέρος της. Από τη γιορτή της Αγάπης το Πάσχα, τη μνήμη ενός Αγίου προσώπου και μίας Αντίστασης μέχρι την αναβίωση μίας ιστορικής στιγμής, το ξεφάντωμα μίας Αποκριάς ή την απόλαυση ενός πολιτιστικού θεσμού, οι στιγμές παίρνουν αξία μέσα από το μοίρασμα και τη φιλοξενία που είναι βαθιά ριζωμένα στην ψυχή και την κουλτούρα μας.

Αν βρεθείτε σε κάποια τέτοια γιορτή, μη διστάσετε να αφεθείτε στη στιγμή και να γίνετε και σεις, έστω και για λίγο, δικοί μας άνθρωποι.

Ο τόπος μας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στη φιλοξενία ιδιαίτερων μοναστηριών που μέσα στους αιώνες έχουν αποτελέσει ζωντανά κύτταρα ιστορίας και παράδοσης. Μονές όπως του Προφήτη Ηλία στο Χρισσό, του Προδρόμου στη Δεσφίνα, της Παναγιάς Βαρνάκοβας, Σωτήρος και Γαλάξας στο Γαλαξείδι, βαστούν τη σημαία της Ορθόδοξης πίστης σαν πνευματικά καταφύγια σε δύσκολους καιρούς.

Στο διάβα σας στη γη των Δελφών θα συναντήσετε διάσπαρτα πολλά ακόμη μνημεία ορθοδοξίας που δεν άντεξαν μεν στο πέρασμα των χρόνων αλλά διατηρούν δε αυτή την τόσο μοναδική μνήμη της ύπαρξής τους χαραγμένη σε κάθε ίχνος κατασκευής ή αγιογραφίας. Όσο δε για τους μοναχούς που χάραξαν και αυτοί με τη ζωή τους τα μνημεία αυτά, η μνήμη δεν σβήνει παρά ταξειδεύει για πάντα στην αιωνιότητα.

Οι Δελφοί, σαν ένας τόπος ιερός στο διάβα των αιώνων, έχουν επίσης τη μεγάλη τιμή να παρέχουν στέγη σε μερικά από τα πιο ιερά λείψανα αγίων της ορθόδοξης πίστης.

Στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στους Δελφούς, θα προσκυνήσετε το ιερό λείψανο (χέρι) του Αγίου Νικολάου που προστατεύει την πόλη των Δελφών και ως πολιούχος, όπως επίσης και λείψανα του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Χαραλάμπους, του Αποστόλου Τιμόθεου και άλλων αγίων της εκκλησίας.

Μία κληρονομιά αιώνων που αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε πιστό.

Μία από τις ιδιαίτερες περιόδους για τη γη των Δελφών. Τα σκήπτρα της γιορτής κρατούν σίγουρα η πρωτεύουσα Άμφισσα και το Γαλαξείδι. Το τελευταίο τετραήμερο πριν την έναρξη της Σαρακοστής, στην Άμφισσα, ξαναζωντανεύει το«Στοιχειό της Χάρμαινας» που κουβαλά την συναρπαστική ιστορία του ταμπάκη Κωνσταντή ενώ την Καθαρά Δευτέρα στο Γαλαξείδι αρχίζουν τα «Αλευρομουτζουρώματα» που αποτελούν μία από τις πιο χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της Ελλάδας την περίοδο αυτή και αξίζει να τη βιώσετε από κοντά.

Η Τσικνοπέμπτη στον τόπο μας είναι μία γαστρονομική τελετουργία ενώ την Κυριακή της Αποκριάς η Ιτέα γιορτάζει με τη «Νερατζιτιά».

Ο κλασικός χαρταετός πετάει πάντα ψηλά την Καθαρά Δευτέρα και τα ιδιαίτερα νηστίσιμα εδέσματα κάθε πόλης πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα με τις μυρωδιές και τ’ αρώματά τους.

Είμαστε στην Άμφισσα και είναι η αναβίωση του θρύλου του ταμπάκη Κωνσταντή που έχοντας χάσει άδικα την αγαπημένη του Λενιώ στην πηγή της Χάρμαινας, εμφανίζεται πια σαν Στοιχειό πονεμένο στο τέλος της Αποκριάς και μάχεται μαζί με τα Στοιχειά των άλλων πηγών στη «Νύχτα των Στοιχειών» το τελευταίο σαββατόβραδο των Αποκρεών.

Νωρίτερα, την τελευταία Παρασκευή των Αποκρεών, στη συνοικία της Χάρμαινας, ο κόσμος καλεί το Στοιχείο του Κωνσταντή στο «Κάλεσμα του Στοιχειού» με γιορτινή ατμόσφαιρα και πολύ κέφι όπως αρμόζει σε ένα σωστό δέλεαρ για να εμφανιστεί –έστω και σαν Στοιχειό- κάποιος σ’ αυτό το κάλεσμα για ξεφάντωμα.

Τη γιορτινή αυτή ατμόσφαιρα της Άμφισσας πρέπει οπωσδήποτε να τη βιώσετε σε μία αξέχαστη αποκριάτικη εμπειρία. http://www.harmaina.gr/index.php/2011-03-28-14-25-05

Είμαστε στη γραφική ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδίου για να βιώσουμε την Καθαρά Δευτέρα και μία από τις πιο ξεχωριστές παγκόσμιες στιγμές της αποκριάτικης γιορτής. Ένα έθιμο που χάνεται στο βάθος των αιώνων και που δημιουργείται αρχικά από ξένες επιρροές που μεταφέρονται στον τόπο από την ανθούσα ναυτική δύναμη της εποχής.

Με επίκεντρο το λιμάνι της πόλης, ξεκινά ένας ανέμελος «πόλεμος» ανάμεσα στον κόσμο, τους επισκέπτες και όσους επιθυμούν να γίνουν μέρος του. Μία διονυσιακού τύπου γιορτή όπου το αλεύρι, τα χρώμματα και τα νερά είναι τα βασικά εφόδια σε αυτή τη γιορτινή «μάχη».

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, κυρίως όμως νέοι και όσοι αισθάνονται νέοι, τραγουδούν, χορεύουν, παίζουν μουσική, πειράζονται και μουτζουρώνονται με μία αίσθηση κεφιού και ελευθερίας που καταλήγει σε ένα μεγάλο υπέροχο πάρτυ που σας περιμένει να ανακαλύψετε τις συγκινήσεις του.

Μία από τις εβδομάδες της Αποκριάς στην Ελλάδα είναι αφιερωμένη στο κρέας και γι’ αυτό ονομάζεται και «Κρεατινή». Με τις μέρες Τετάρτη & Παρασκευή να θεωρούνται για την ορθόδοξη ανατολική θρησκεία σαν μέρες νηστείας, και με την επερχόμενη νηστεία της Σαρακοστής να έρχεται, η Πέμπτη της Κρεατινής εβδομάδας είμαι αφιερωμένη στη σχεδόν αποκλειστική κατανάλωση κρέατος.

Στον τόπο μας, που η πλούσια κτηνοτροφία και η παράδοση τον έχουν κάνει γνωστό για τα υπέροχα κρέατα και τους κρεατομεζέδες, ο εορτασμός της Τσικνοπέμπτης αποτελεί μία πραγματικά γιορτή της τσίκνας του κρέατος που πλημμυρίζει πόλεις και χωριά, «σπάει» τη μύτη και προκαλεί-προσκαλεί τον κόσμο στις ταβέρνες και τα σπίτια για να γευτεί τα παραδοσιακά ψημένα κρέατα όπως μόνον εδώ γνωρίζουμε αιώνες τώρα.

Είμαστε στην Ιτέα, με τα νερά και το κλίμα της να ομορφαίνουν κάθε δρόμο και κάθε σπίτι. Ένα περιβάλλον που βοήθησε να γεμίσει η πόλη με νεραντζιές και άλλα οπωροφόρα δέντρα. Νεράντζια που πότε τα χαζεύουμε και τα μυρίζουμε, πότε τα παίζουμε σαν παιδιά αθώα σαν μπάλες όταν πέσουν απ’ τα δέντρα ή τα χαιρόμαστε σε ένα υπέροχο γλυκό του κουταλιού που απλά, εύκολα και μυρωδάτα μας γλυκαίνει την περίοδο της νηστείας.

Κυριακή πριν την Καθαρά Δευτέρα η γιορτή απαιτεί να ετοιμαστεί δημόσια στο λιμάνι το «γλυκό νεράντζι». Ένα γλυκό που θα μας συντροφεύσει όμορφα μέχρι ν’ αδειάσει το βάζο στο ράφι. Μέχρι τότε όμως, κάτω από τη μεγάλη αγκαλιά της «Νερατζιτιάς» που περιμένει σε κάθε δρόμο της Ιτιάς, ας αφήσουμε κάθε πικράδα να γίνει ζουμερή γλύκα για τη γεύση και τη ψυχή μας.

Ένα από τα κορυφαία κέντρα πολιτισμού της Ευρώπης φιλοξενείται από το 1977 στους Δελφούς υπό την αιγίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ένα κέντρο που αποτελεί τον καρπό σκέψεων, ιδεών και θελήσεων πνευματικού και μη κόσμου ήδη από τις αρχές του 20ου αι. Το Ε.Π.Κε.Δ. είναι σήμερα ένα ζωντανό ευρωπαϊκό κύτταρο παραγωγής και ανάδειξης πολιτισμού.

Στους χώρους του Κέντρου στους Δελφούς, συντελείται μία συνεχής πολιτιστική διαδικασία με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις δημιουργίες του, την ιστορία και τις πολιτισμικές της εκφάνσεις, τη γένεση ιδεών και προτάσεων που στοχεύουν στο να φτιάξουν τα υλικά που ένα πολιτιστικό μέλλον χρειάζεται στις εποχές μας. Τα καλοκαίρια των Δελφών έχουν συνδεθεί άμεσα με τη λειτουργία του Κέντρου και το σύνολο των ιδίων και φιλοξενούμενων δράσεών του.

www.eccd.gr

Η θέση του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών στην πόλη των Δελφών από μόνη της προϊδεάζει για το ιδανικό επίπεδο παραγωγής, φιλοξενίας και ανάδειξης πολιτισμού.

Κτιριακές υποδομές υψηλού επιπέδου και ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον με θέα το εντυπωσιακό Δελφικό Τοπίο, αποτελούν τον ιδανικό τόπο για να ανταποκριθεί το Ε.Π.Κε.Δ. στους ίδιους τους σκοπούς ίδρυσής του που είναι η «εξυπηρέτησις διεθνούς πολιτιστικού συμφέροντος» και «η ανάπτυξις των κοινών πολιτιστικών στοιχείων, τα οποία ενώνουν τους λαούς της Ευρώπης».

Από το 2004, το Ε.Π.Κε.Δ. διαθέτει και το νέο υπερσύγχρονο υπαίθριο θέατρο «Φρύνιχος» των Δελφών που φιλοξενεί ελληνικές και διεθνείς παραγωγές θεάτρου, μουσικής και γεγονότων.

Το σύμπλεγμα συνεδριακών και εκθεσιακών αιθουσών του Κέντρου εγγυάται ενέργειες υψηλού επιπέδου ενώ ο ξενώνας του δίνει φροντίζει να δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες φιλοξενίας.

http://www.eccd.gr/template/map/hover.html

Θέατρο «Φρύνιχος» των Δελφών

Ένα σύγχρονο ανοιχτό θέατρο δυναμικότητας 1.100 καθήμενων θεατών σε δύο διαζώματα με υπέροχη σκηνή. Διαθέτει επίσης έξι καμαρίνια εξοπλισμένα με μπάνια και wc, ανελκυστήρα, πρόσβαση Α.Μ.Ε.Α., χώρο πάρκινγκ και πωλητήριο εισιτηρίων.

Η Επανάσταση του ‘21 στη Ρούμελη (Στερεά Ελλάδα) αποτέλεσε κομβικό σταθμό στην ύπαρξη του ελληνικού κράτους. Η ισχυρή θέληση για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το ιδιαίτερο γεωφυσικό-στρατηγικό περιβάλλον του τόπου μας, έδωσαν την αφορμή για μία από τις σημαντικότερες επαναστατικές κινήσεις στην τότε Ελλάδα.

Από τα ναυτικά κέντρα του Κορινθιακού στο νότο, τα μοναστήρια και τις κρυψώνες των πόλεων και μέχρι τις σπηλιές, τα φαράγγια και τις βουνοκορφές του Παρνασσού, της Γκιώνας και των Βαρδουσίων, αγωνιστές πιστοί στο όραμα μίας ελεύθερης ζωής, έδωσαν ένα τέρμα στο καθεστώς μίας υποταγμένης στους Οθωμανούς γης.

Η γη των Δελφών υπήρξε η καρδιά του Αγώνα στην Επανάσταση αυτή, γι αυτό και κάθε μικρός ή μεγαλύτερος τόπος μας αποτελεί σήμερα ζωντανή υπενθύμιση των στιγμών αυτών.

Ο Αγώνας του 1821

Ο τόπος μας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στον Αγώνα της ελληνικής επανάστασης του 1821. Εδώ, στην καρδιά της Ρούμελης, στιγμές, αγωνιστές, ιδέες και μάχες, στιγμάτισαν για πάντα την ιστορία. Κάθε σημείο της δελφικής γης έχει να διηγηθεί μία ξεχωριστή ιστορική καταγραφή που οδήγησε λίγο λίγο στην ανεξαρτησία.

«Οι δρόμοι του ‘21», σαν ένα σύγχρονο πια ταξείδι στο χρόνο, αποτελούν αυτή ακριβώς την ιστορική τεκμηρίωση που συνδέει γεγονότα και πρόσωπα σε μία ανθρωπογεωγραφία που αξίζει να γνωρίσει ο κάθε έλληνας, ο κάθε επισκέπτης.

Σύντομα, η «Οικία Πανουργιά» στην Άμφισσα, θα στεγάσει το βασικό κορμό της τεκμηρίωσης αυτής που θα δώσει την αφορμή για τη βιωματική εξερεύνηση στα ίδια τα ιστορικά σημεία που, διάσπαρτα στον τόπο μας, ακόμα μαρτυρούν την ένταση των στιγμών εκείνων.